Ey İstanbul!
Ey Türkiye!
Ey milyonların yüreği!
Bu sokakların taşına, toprağına kazınmış adaletin sesi,
Meydanlarda yankılanıyor!
Bugün bir evladını,
Bir halk adamını zindana atmak istiyorlar,
Ama bilmezler ki adalet bir kere susarsa,
Halkın sesi göğe yükselir,
Ve zulmün saltanatı bir gün mutlaka yıkılır!
Ekrem Başkan, yalnız değilsin!
Türkiye senin sesini duydu.
Bu millet senin yanında!
Seni susturabileceklerini sananlar,
Şunu iyi bilsinler:
Biz sustukça yağmur yağar,
Biz sustukça dağlar taşar,
Ve biz sustukça tarih öfkeyle yazar!
İstanbul, Fatih’in emaneti,
İstanbul, Gazi’nin mirası,
Bu şehir, halkın alın teriyle, emeğiyle yoğrulmuş bir sevda!
Ve biz bu sevdayı bir avuç insanın eline bırakmayacağız!
Onlar sanıyor ki korkarız, sineriz, geri çekiliriz,
Ama bilmiyorlar ki biz, haksızlığın olduğu yerde
Bir gider bin geliriz, bir düşer bin kalkarız!
Haksızlığa karşı eğilmeyeceğiz!
Dimdik duracağız!
Bu meydanlar bizim, bu memleket bizim,
Ve bizim olanı kimseye teslim etmeyeceğiz!
Ey İstanbul, ey memleketin güzel insanları!
Bugün Ekrem Başkan için ayağa kalkmazsak,
Bugün haksızlığa karşı ses çıkarmazsak,
Yarın suskunluğumuzdan utanç duyarız!
Ekrem Başkan’a kelepçe vuranlar bilsinler ki,
Bu halkın vicdanına kelepçe vuramazlar!
Bu milletin iradesini zincire bağlayamazlar!
İstanbul diz çökmez, bu halk boyun eğmez!
Hep meydanlardayız, meydanlarda olacağız!
Ta ki adalet yerini bulana kadar,
Ta ki Ekrem Başkan’ı ait olduğu yere,
Halkının yanına getirene kadar!
Ey İstanbul! Ey yüreği büyük memleket!
Bugün bir kişiyi tutuklayanlar,
Milyonları susturabileceklerini mi sanıyorlar?
Biz susmayacağız!
Biz boyun eğmeyeceğiz!
Biz Ekrem Başkan’a sahip çıkacağız!
Haksızlığa karşı susan dilsiz şeytandır!
Ve biz şeytan olmayacağız!
Adalet bizim, hak bizim, halk bizim!
Ve Ekrem Başkan’ı yeniden halkına,
Memleketine kavuşturacağız!
Bir gider bin geliriz!
Bir düşer bin kalkarız!
Çünkü biz İstanbul’uz!
Çünkü biz Türkiye’yiz!
“Saraylar saltanatlar çöker
Kan susar bir gün
Zulüm biter.
Menekşelerde açılır üstümüzde
Leylaklarda güler.
Bugünlerden geriye,
Bir yarına gidenler kalır
Bir de yarınlar için direnenler...
Şiirler doğacak kıvamda yine
Duygular yeniden yağacak kıvamda.
Ve yürek,
İmgelerin en ulaşılmaz doruğunda.
Ey her şey bitti diyenler
Korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler.
Ne kırlarda direnen çiçekler
Ne kentlerde devleşen öfkeler
Henüz elveda demediler.
Bitmedi daha sürüyor o kavga
Ve sürecek
Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!” / Adnan Yücel
Halkın vicdanı asla susmaz!
Susmayacak!
