Hacı sadece İdmanyurdu sevdalısı değildi, nesli tükenmeye yüz tutmuş vefa timsali biriydi…
Haftada 15 günde bir mutlaka arardı..
Kötü gününüzde, cenazelerinizde yanı başınızda görürdünüz Hacı’ yı…
Son günlerde tesis gibi büyük beklentilerden vazgeçmişti, yeni derdi lokalinde iyi kötü sergilemeye çalıştığı, koruma altına aldığı koleksiyonu emin ellere emanet edip, oluşturulacak MİY müzesinde gelecek nesillere aktarılmasıydı…
Lokal çeşitli gerekçelerle kapandı, arşiv sahip ararken Hacı’ nın ölüm haberi geldi…
Ayağımdaki sorun nedeniyle hastanedeydim, son yolculuğunda eşlik edemedim...
Buradan varsa hakkımı helal ediyorum, umarım o da etmiştir…
Hacı’ sız artık esamisi okunmayan İdmanyurdu öksüz..
İdmanyurdu efsanesini tarihe gömme başarısı gösteren Mersin öksüz…
Güle güle git güzel yürekli vefa timsali dostum,
Yattığın toprak incitmesin, mekânın Cennet ruhun şad olsun…
