Geçtiğimiz günlerde bir özel okul yöneticisi ile sohbetimizin konusu olan ve öğrencilerin
geleceklerini şekillendirebilecek önemli bir kavramdan bahsetmek istiyorum.
‘Henüz Değil’…
Bu kavramı son yıllara daha sık duymaya başladık. İnsanların yaşantısında yer etmesi
gereken ‘Henüz değil’ kavramı çocuklarımızın eğitiminde de olumlu düşünceleri öne
çıkarmaktadır. Çocuklarımızın özgüvenlerini arttırarak ‘Henüz değil ama olacak!’ mantığını
onlara kazandırmaktadır.
Evde tak-çıkar-birleştir oyuncakları ile oynayan çocuğunuzun, yapmak istediği ev modelini bu
oyuncakları ile bir türlü yapamadığını, parçaları birleştiremediğini düşünün. Çocuğunuzun bu
durum karşısında tepkisi muhtemelen sinirlenmek, oyuncakları fırlatmak veya ağlamak
olacaktır. Bu durum ona başarısızlık duygusu hissettirecektir. Ebeveyn olarak çocuğunuzun
birleştiremediği oyuncakları onun yerine birleştirmek ise onun gelişimine olumsuz etki
edebilecek davranışlardan en sorunlusudur.
Peki böyle bir durumda çocuğumuza karşı nasıl davranılmalıdır?
İşte bu soruya cevap verirken o sihirli sözcüklerin büyüsü ortaya çıkmaktadır!
‘Henüz değil!’
‘Çocuğum sen bunu başaramıyor değilsin, henüz yapamıyorsun! Büyüdükçe ve denemeye
devam ettikçe parçaları birleştirebileceksin!
Şu an yapamıyor olman, hiçbir zaman yapamayacaksın anlamına gelmez.’
Çocuklarınız eğitim hayatında da birçok zorlukla karşılaşabilir. Yaşanılan zorluklar karşısında
çocuğunuzun yaşayabileceği çaresizliklerin önüne geçmenin önemli bir yolu ‘henüz değil’
kavramını yaşamına monte etmektir. Yani başarabileceğine dair umudunu tazelemektir!
Ergenlik dönemi çocuklarında da bu sihirli sözcükler etkisini sürdürebilecektir.
‘Başarısız oldun!’ değil, ‘henüz istediğin sonuca ulaşamadın!’ sözcükleri büyüsünü
gösterecektir.
Bu kavram ile özverili ebeveynliğin çocuğun her isteğini yerine getirmek anlamı taşımadığını
önemli olanın ona ‘başarabileceği inancını kazandırmak’ olduğunu bir kez daha anlamış
bulunuyoruz.
Unutulmamalıdır ki:
‘Birisine bir balık verirsen bir defa doyar, balık tutmayı öğretirsen ömür boyu doyar!’(Kuan Tzu)
